شهید کربلایی محمد رهبر فرزند حسین در شهریورماه سال 1301 در روستای خانیک متولد شد. مثل اغلب هم سن و سالان خود که معمولا از درس و مدرسه بهره‌‌‌ای نداشتند (بدلیل نبودن مدرسه) به امرار معاش از طریق امور کشاورزی و کارگری روی آورد. از آنجا که پایه‌های اعتقادی این شهید در خانواده مذهبی شکل گرفته بود، از اخلاق و رفتار خوبی برخوردار بود و با مردم با روی گشاده صحبت می‌کرد، بسیار شوخ طبع بود و به امور مذهبی علاقه زیادی داشت، بخشی از عمرش را صرف خدمت به مسجد صاحب الزمان(عج) روستای خانیک کرد و به عنوان خادم مسجد فعالیت می‌کرد.
شهید دوران سربازی خود را با مرحومان حاج محمد اکبرزاده (ابوی آقای حاج علی اکبرزاده)، رمضان بخشی و حاج حسن امانی در منطقه خاش پشت سر گذاشت.
شهید در سال 1325 به همراه گروهی از همشهریان از جمله پدر شهید ولی اله خراسگر و ابوی مرحوم ابراهیم آتش خوار (روشن پور) با پای پیاده به زیارت کربلا مشرف شد. این سفر دو ماه به طول انجامید. مثل خیلی از زائران دیگر که در آن زمان برای تامین مخارج بازگشت از سفر مدتی را در کربلا مبادرت به کار می‌کردند، شهید رهبر نیز چند هفته در آنجا مشغول کار خمیرگیری شد و پس از تامین هزینه‌های موردنیاز، به وطن بازگشت.
چند ماه بعد از تشکیل بسیج در سال 1359 به عضویت این نهاد مردمی‌درآمد و شب و روز در خدمت پایگاه مقاومت شهید مصطفی خمینی خانیک (که بعدها با شهادت او به نام خودش تغییر نام یافت) بود. شهید رهبر بودن در لباس بسیج را مایه افتخار خود می‌دانست. از آنجا که شهید زن و فرزندی نداشت، مجال بهتری برای حضور در جبهه‌ها داشت و لذا یک سال بعد از شروع جنگ تحمیلی سر از پا نشناخته به جبهه‌های جنگ شتافت و در عملیات فتح المبین شرکت کرد. این عملیات در واقع آغازی برای فتح خرمشهر بود که کربلایی محمد رهبر در مراحل اولیه این عملیات به فیض عظیم شهادت نایل گردید. او نخستین شهید روستا بود که در فروردین سال 1361 روی دستان مردم شهیدپرور روستای خانیک تشییع و به خاک سپرده شد. با شهادت این شهید، نام پایگاه شهید مصطفی خمینی خانیک به "پایگاه شهید رهبر خانیک" تغییر نام یافت.
ما برای خدا قیام کرده ایم و برای خدا می‌جنگیم نه برای تشویق و خودنمایی. کار برای خدا ارزش دارد نه برای چیز دیگر. ما دیر یا زود از این دنیا خواهیم رفت اما اثری که در این دنیا از ما می‌ماند مهم است. وقتی کار برای خدا باشد، ارزشمند است.
من از مال دنیا چیزی ندارم ولی هرآنچه که باقی می‌ماند را وقف بسیج و جنگ می‌نمایم. هدفم فقط حفظ کشور و انشاءالله شهادت در راه خدا است که امیدوارم نصیبم شود. ما برای خدا قیام کرده ایم و برای خدا می‌جنگیم نه برای دیگران.
خوش خلقی، نظم و نظافت، اهتمام به امور عمومی‌و مساجد، خدمتگزاری و ظلم ستیزی از خصوصیات شهید بوده است. باتوجه به اینکه مال و متاع شهید در این دنیا بسیار ناچیز بوده اما آنها را با اخلاص وقف بسیج و جنگ نموده است، آینه تمام عیار این آیه شریفه است»
لَنْ تَنَالُوا الْبِرَّ حَتَّى تُنْفِقُوا مِمَّا تُحِبُّونَ وَمَا تُنْفِقُوا مِنْ شَیْءٍ فَإِنَّ اللَّهَ بِهِ عَلِیمٌ
هرگز به نیکى دست نیابید مگر اینکه ازآنچه دوست دارید انفاق کنید و هرچه انفاق کنید،قطعا خدا از آن آگاه است
